You are currently browsing the tag archive for the ‘عشق الهی’ tag.
به نام خداوند مهربان
گویند برای رسیدن به «مقام عاشقی» باید از عزیزترین هایت بگذری،دستم بارها بر روی کیبورد می لغزد تا جمله ای عاشقانه در باب عشق های زمینی از این کلام استخراج کنم اما نمی شود،تلاش بیهوده ایست .
نمی شود زیرا که ناشدنیست .
عموماً برای دل خودمان عزیزترینمان را می دهیم-شاید- نه برای دل معشوق ،برای اینکه محبت معشوق را بدست آوریم تا دل خودمان شاد شود؛کیست که بی انتظار چشم داشتی محبت کند که تصور نکند باید پاسخ محبتی بگیرد؟ در این روزگار دودوتا چهارتایی کدامینمان این حداقلِ عرصه ی عاشقی را می توانیم در طبق بگذاریم؟
خودخواهی های پیدا و پنهان در عشق های زمینیمان وجود دارد که بسیاریمان از گفتن و یا حتی فکر کردن در موردشانهم می هراسیم راحت تر بگویم می ترسیم که بگوییم هست که نکند آنچه هست عیان شود .
باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی،گر سوی مستان می روی مستانه شو مستانه شو
پ.ن : کاملاً مردودش نمی دانم اما به اینکه در این زمین چنین چیزی بسیار کمیاب است معتقدم .
27 دی ماه 1389
فریـــــــــاد یک مورچه 